Studio Sabine Marcelis

Havenmaker #43 | Sabine Marcelis

Deze studio houdt zich bezig met materialen, installaties en productdesign. Oprichter en eigenaar Sabine Marcelis is gefascineerd door materialen en productieprocessen: ‘Hoe iets ontstaat vind ik fascinerend. Als je dat hebt doorgrond, kun je er steeds andere dingen mee doen.’ Je vindt Studio Sabine Marcelis aan de Galileistraat 15 in M4H.

Na een jeugd in Nieuw-Zeeland, waar ze twee jaar industrieel ontwerp studeerde aan de Victoria University in Wellington, ging de reis richting Nederland. Daar studeerde ze af aan de Design Academy in Eindhoven.

Waar kunnen we haar van kennen? Misschien van het prijswinnende Nederlandse paviljoen op het filmfestival in Cannes van 2017. Een installatie schatplichtig aan De Stijl, met een eigen interpretatie van een werk van Mondriaan. ‘Toegegeven, ik werk voornamelijk in het buitenland. In Nederland doen we wel veel projecten en samenwerkingen met OMA, het architectenbureau waar Rem Koolhaas een van de partners is.’

Sabine werkt graag samen met fabrieken. Vooral giethars en glas vindt ze boeiend, want dat is zo goed ‘te manipuleren’. Al sinds haar afstuderen trekt ze op met een fabriek in Gouda en zelfs een in Japan. ‘Dat geeft mij kansen om iets innovatiefs te doen.’ Ook op de eigen locatie wordt giethars verwerkt. ‘Daarom zit ik hier, bovenop de productie.’

Sabines werk hangt inmiddels in gerenommeerde musea als Boijmans van Beuningen en Musée des art décoratifs in Paris. Toepasselijk want de studio werkt ook veel voor modehuizen. ‘Dat is een nogal exclusief segment. Het geeft me de ruimte om er alles uit te halen, want ik hou niet van concessies doen. Of van massaproductie.’
Sowieso is ze niet echt een heel doorsnee designer. ‘Ik schets niet, ik wil in de fabriek zijn. Daar wil ik kijken en bespreken wat er kan. Ja, dat is veel experimenteren. Maar als je snapt wat er technisch mogelijk is, heb je een goed vertrekpunt.’

In het kantoor bij de werkplaats zie je veel objecten en materialen die spelen met transparantie, gelaagde kleuren, ruwe of juist extreem gladde en hoogglanzende oppervlakken. ‘Ik denk na over hoe je een object ervaart. Dat mag best een beetje bevreemdend zijn. Of je tot nadenken aanzetten. Niets is zomaar iets.’

Een link met Rotterdam was er altijd al: ‘Mijn ouders komen uit deze stad en ik zat, toen ik veertien was, hier een paar maanden op school toen we even terug waren uit Nieuw-Zeeland.’

Na het afstuderen in Eindhoven kreeg Sabine een fijn anti-kraakhuis in Rotterdam aangeboden én een goedkope studio. Die combinatie zorgde ervoor dat ze haar eigen studio kon beginnen. Dankzij lage vaste lasten kon ze al haar verdiende geld in het werk stoppen.
‘Ik voel me hier echt super thuis. In M4H is niet veel van hetzelfde, dat vind ik cool. Een goed café in de buurt, dat missen we wel. We doen veel samen met onze buurbedrijven op sociaal vlak: barbecues en borrels. Maar even iets doen zonder het zelf te hoeven organiseren, dat zou fijn zijn.’

Maar verder: ‘Hier aan het water is zoveel energie. En met een magische sunset, dat is ook heel nice.’ We kunnen het ons voorstellen voor iemand die het merendeel van haar leven in Nieuw-Zeeland vlakbij het strand heeft gewoond…