Selma Hamstra
Havenmaker #80 | Selma Hamstra
Van alle ambachten die je vindt in M4H is dit één van de meer bijzondere. Glasblazen, een vak apart. En een beroep dat verdwijnt. Selma Hamstra is voorvechtster van de kunst van het glasblazen, maakt daar schitterende objecten mee én laat via workshops anderen ervaren wat een veelzijdig en uitdagend product het is.
Je vindt Studio Selma Hamstra in Keilewerf 2, Keilestraat 5A.
De fascinatie voor glas begon voor Selma tijdens haar studie productontwerp aan de Willem de Kooning. ‘Daar leerde ik werken met keramiek, nog niet met glas – dat kon daar niet. Maar zoals je weet, als iets niet kan of mag dan is het des te aantrekkelijker om het toch te ontdekken en onderzoeken.’
Dat bracht haar ertoe om een andere studie te starten in Amsterdam, waar ze wel met glas aan de slag kon. Gedreven als ze is besloot ze ook Willem de Kooning niet te laten schieten en studeerde vrijwel simultaan aan beide opleidingen af. Bij de Rotterdamse academie liet ze zien dat het goed mogelijk was om met beperkte middelen, op kleine schaal te kunnen experimenteren met glas. ‘Daar ontstond ook de drive om glasblazen als studierichting en vak toegankelijk te maken.’
De gang zat er goed in want voor Selma hield het niet op bij ontwerp en experiment. ‘Ik wilde ook productie kunnen draaien. En zelf tot in detail weten hoe zo’n machine werkt, ik ben daar redelijk nerdy in. Zo kwam ik bij glasmeester Gert in Leerdam terecht.’
Van zulke glasmeesters zijn er niet zoveel meer. Des te bijzonderder dat Selma bij hem in de leer kon. Ze houdt daar wel van, zo’n traditioneel opleidingstraject. ‘Ik zou dat graag terug willen. De ambachtscultuur is belangrijk, het stelt mij in staat om makkelijker werk aan te nemen, het zorgt voor minder concurrentie en meer samenwerking.’
Glasblazers zijn vakidioten. Geef je Selma een mondgeblazen glazen object in handen dan voelt ze met haar ogen dicht of ze het zelf gemaakt heeft. ‘Aan de vorm, hoe het in mijn hand ligt, weet ik of het van mij is. Het gaat namelijk om details als hoe je het glas vasthoudt.’
Zegt dat iets over de kwaliteit? ‘Misschien, maar ook over de handtekening van de maker. Volgens de 10 duizend uur-theorie ben ik nog niet waar ik wil of kan zijn. En het is soms frustrerend als het er niet uitkomt zoals ik dat wil. Ik begrijp het wel steeds beter en zie sneller of het lukt.’ Dat zijn uiteraard details waar wij leken geen kijk op hebben. Het oog van de vakman is nou eenmaal altijd kritisch. Selma, heel bescheiden: ‘Het is lastig te zeggen waar ik sta, qua niveau. Ik geef zelf les, maar ben nooit uitgeleerd.’
Selma woont, zoals vele andere M4H’ers, in Delfshaven. Bij een netwerkborrel kwam ze in gesprek met Bas (van den Berg, red.) en kreeg via dat contact een kleine plek in
Keilewerf 2. In de loop van vier jaar werd dat plekje langzaam steeds groter en nu heeft ze een flinke locatie mét werkplaats op de begane grond. ‘Ik ben hier heel veel. In mijn eigen wereldje, want ik doe dit werk graag. Ik word er rustig van. Maar ik doe niet altijd alles alleen, hoor.’
Zo ontstonden er samenwerkingen met andere makers, bijvoorbeeld in hout. Maar de Keilewerf is ook de ideale vraagbaak. ‘Voor ondernemersvragen kunnen we altijd bij elkaar terecht. Dat is de kracht van zo’n pand als dit. Het is leuk om dat samen te doen, om ideeën op de lunchtafel te gooien en die te bespreken. Dat helpt. Ik mis wel een centrale plek waar mensen samenkomen. Als verkooppunt, waar ondernemers kunnen laten zien wat er gemaakt wordt, online én fysiek. Maar ook voor jezelf. Dat je beter weet wat er hier allemaal is in M4H.’
Uiteindelijk zou Selma graag naar twee bedrijven toewerken: één dat zich richt op design, waar ze zich kan uitleven in haar fascinatie rond de grenzen van het materiaal. En het ander gefocust op workshops, om anderen kennis te laten maken met het product en juist hen die fascinatie bij te brengen. Dat lijkt ons een helder plan, dat naadloos past in de makerscultuur van M4H.