Bakkie Trots

Havenmaker #59 | Bakkie Trots

Iris Veentjer en Eva Coosje van der Velde maken er een potje van. Letterlijk. Waarvan? Iris: ‘Van Rotterdamse klei maken we keramieken kopjes. Kopjes met een verhaal. Want die klei vinden we op verschillende plekken in en om de stad. Grondstoffen uit de buurt. Uit een stad die rijker is dan we denken. Daar zit geschiedenis in de grond, die halen we naar boven en daarmee maken we verbinding met de bewoners.’
Je vindt Bakkie trots in de Keilewerf 2, Keilestraat 5A, M4H.

Eva en Iris zoeken klei op plekken waar de grond al open ligt, bouwplaatsen meestal. Eva: ‘Daar zijn verhalen van ontwikkeling gaande. In Rotterdam, hier in M4H, maar ook op de Maasvlakte waar ze meekijken met archeologen. Daar komt letterlijk de geschiedenis naar boven.’
De ambities reiken echter verder. Iris: ‘We hebben ons oog laten vallen op Amstelveen, een stad met een grote kleigeschiedenis. Daar zouden we graag iets opstarten in combinatie met een museum- of educatieproject. Utrecht of Amsterdam sluiten we ook niet uit. Maar nu eerst focussen op Rotterdam!’

Eva ken je misschien van haar productontwerpbureau Coos Ontwerpt. Iemand die graag de grenzen opzoekt van productietechnieken en creatieve mogelijkheden ziet in het alledaagse leven. En dat blijkt.
Het begon in Charlois. ‘Letterlijk in de tuin van mijn oma’, vertelt ze. ‘In de Wielewaal, een wijk die momenteel gesloopt te wordt. Daar haalden we de eerste klei uit de grond. Er gaat straks een hoop historie verloren. Dat vind ik best zonde. Zo houden we deze levend. En hoe cool is het om een koffiekopje te hebben van de klei uit je eigen achtertuin?’

Iris denkt vanuit de vraag: ‘Zou het mogelijk zijn als?’ en geeft daar dan vaak zelf invulling aan. Als interieurarchitect runt ze haar eigen bedrijf Studio I Focus. ‘Toch ben ik al gauw twee tot drie dagen in de week met Bakkie trots bezig. Het is ook zo’n gaaf project!’
Eva en Iris waren zelf al met keramiek bezig, dus zo kwamen de plannen als vanzelf samen. Ze graven zelf naar hun klei en gieten daar potjes van: keramische gietklei dus. Waarom? ‘Wij zijn ontwerpers’, legt Eva uit. ‘Zo kunnen we het proces beter naar onze hand zetten en op termijn op grotere schaal in productie nemen. Of uitbesteden, bijvoorbeeld aan een sociale werkplaats.’

Op dit moment zijn Eva en Iris vooral druk met het perfectioneren van het recept. Het zoeken naar de juiste mix van klei, en het glazuur daarop afstemmen. Iris: ‘Het eindresultaat moet van hoge kwaliteit zijn. Stevig en vaatwasserbestendig. Daar zijn we dus volop mee aan het testen.’
Dat vroeg ook om machinerie die er eigenlijk niet was. Gelukkig vonden ze in Schiedam een lasser die een vermaalmachine voor hen in elkaar zette. In M4H is de oplossing vaak dichtbij.
Nu is het een kwestie van doortesten tot de perfecte kop productieklaar is. Wanneer dit precies is kunnen ze nu nog niet zeggen, maar het zal volgens de dames zeker nog ergens dit jaar zijn.