Buro van Wieren

Havenmaker #94 | Buro van Wieren

Welkom in de Keilewerf. Waar mannen en vrouwen van stavast uitblinken in vakmanschap. Lekker in hun eentje, waar niemand ze stoort. Waar ze kunnen hakken en zagen, lassen en boren, bedenken en tekenen, keramiek kunnen bakken of glas kunnen blazen. Ieder in een eigen “hok”, een zelfgetimmerde en gebouwde ruimte. Of één gemaakt door Cornelis van Wieren. Een flink aantal ervan zijn namelijk van de hand van deze autodidactische interieurbouwer. En dat alleen werken, dat moet je met een schep zout nemen. In de Keilewerf weten ze elkaar altijd te vinden. Welkom bij Buro van Wieren, Keilestraat 5a.

Meubels maken en interieurs bouwen is een ambacht dat Cornelis via zijn opa leerde. Die had een bouwbedrijf en daar was de jonge Cornelis vaak te vinden. ‘Ik heb daar veel in de werkplaats gewerkt in mijn vakanties.’
Misschien dat zijn opleiding tot bouwkundig ingenieur daarom ook niet geheel toevallig was. Bovendien is hij architectuurhistoricus – het houdt allemaal wel verband. Dat laatste doet Cornelis enkele dagen per week, bij Het Nieuwe Instituut (voorheen: het NAi). ‘Daar ben ik verantwoordelijk voor het aanvullen en controleren van de database van de Rijkscollectie voor Nederlandse Architectuur en Stedenbouw. Dat ligt het dichtst bij mijn opleiding en dat geeft me de zekerheid om hier in de Keilewerf dat andere te doen wat ik zo tof vind.’

‘De ene keer zijn het een paar deurtjes, de andere keer is het een complete winkelinrichting. Die afwisseling geeft me voldoening.’ Het meeste werk krijgt Cornelis via-via. Door zijn kennis van techniek en stijl ziet hij snel hoe hij een nieuwe klus moet aanpakken en dat maakt hem én zijn werk veelzijdig. ‘Soms krijg ik een plaatje van Pinterest met de vraag of ik dat ook kan maken. Dan zit het vrij snel in mijn hoofd hoe ik het technisch kan uitwerken.’ Behalve deze u-vraagt-wij-draaien-aanpak komt Cornelis ook regelmatig met eigen werk. Ideeën die hij uitwerkt als vingeroefening, waarbij hij vaak iets eigens maakt van iets bestaands. Om het vervolgens in de verkoop te doen.

Cornelis is de “langst zittende” Keilewerfer. Al vóór Keilewerf 1 een feit was trok hij samen met de ‘Bende’ op in het gebied. Dat was zeven jaar geleden, ‘misschien langer zelfs.’ Na vijf jaar Keilewerf 1 zit hij inmiddels al drie jaar in Keilewerf 2 en dat bevalt hem goed. ‘Ik zit hier ruim genoeg. Ben er ook eigenlijk altijd alleen. Ik vind dat wel lekker: muziek aan en aan de slag. Dat is echt vrijheid voor mij.’
Zoals gezegd, in zijn eentje maar nooit alleen. Zo werkt Cornelis veel voor TTOTT, waar hij al het houtwerk voor doet, bouwde hij de studio’s in de Keilewerf 2 voor Bakkie Trots, Studio Lotte Douwes en anderen, en werkt hij soms samen met de Bouwakademie. Heeft hij zelf hulp nodig dan weet hij anderen ook te vinden, bijvoorbeeld voor een bus om spullen te vervoeren. Via de Keilewerf-app hebben ondernemers veel contact en helpen elkaar met typische vragen als: Wie weet er nog een goede webbouwer? Of: Wie kent een betaalbare boekhouder?

De werkplaats van Cornelis is opgeruimd. Dat kom je wel eens anders tegen. Lijmklemmen keurig op een rij. Blikken verf en tubes lijm, alles heeft zijn eigen plek. Orde. ‘Daar zie je echt mijn opa in terug. Dat heb ik van hem geleerd. En terecht, toch? Ik zou niet anders kunnen werken.’

‘De toekomst is onzeker. Ons verblijf hier is tijdelijk, al weet niemand hoe lang. Het wordt al jarenlang steeds met één of twee jaar verlengd. Dus als het ooit stopt hoop ik wel dat we met anderen ergens anders kunnen werken. Het liefste blijf ik hier doorgaan. Want het grote voordeel is dat hier alles voorhanden is. Je kunt lekker herrie maken en gewoon met een vrachtwagen voorrijden. Ideaal’
M4H blijft het aantrekkelijkst dus. En wat is, ten slotte, zijn droomproject? ‘Dat ik een complete woonruimte mag inrichten. Een samenhangend geheel waarbij ik helemaal de vrije hand krijg. Dat lijkt me mooi.’